ارزیابی کاربری زمین شهری با توجه به خطرات زلزله (نمونه موردی: ناحیه ۴، منطقه ۲۰)

مطالعات تکنیکی و تاریخی زلزله در ایران نشان می دهد که زلزله های ویران گر به ویژه در راستای گسل ری، در موارد بسیاری سبب خرابی ها و کشته شدن صدها و گاهی نیز هزاران نفر شده است. مخاطرات زلزله نه تنها به دلیل تأثیرپذیری مستقیم شهر نسبت به زلزله احتمالی است، بلکه به دلیل رشد جمعیت و توسعه شهری، غیر قابل کاهش می باشد. بنابراین، ایمنی سکونتگاه ها در نواحی زلزله خیز و لزوم ارزیابی عوامل خطرزای محیطی از دیدگاه کاربری زمین، بیش از پیش ضرورت می یابد. بسیاری از کلان شهرهای دنیا مانند تهران (پایخت ایران) در مناطق با خطرپذیری لرزه ای بالا واقع شده اند. در این راستا، پژوهش حاضر در پی آن است که با هدف پیش گیری و تاب آوری در برابر زلزله، به ارزیابی کاربری زمین پرداخته و استراتژی برنامه ریزی کاربری زمین در معرض خطر را به عنوان رویکرد بلند مدت کاهش آسیب پذیری لرزه ای و تاب آوری در کلان شهرها و نمونه موردی (ناحیه 4 منطقه 20 شهرداری تهران نشان دهد. بنابراین، با بررسی، ارزیابی و تحلیل کیفی کاربری ها در محدوده مورد مطالعه ناحیه 4 منطقه 20 شهرداری تهران) و با استفاده از نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) براساس اصول و معیارهای برنامه ریزی، پیشنهادهایی به عنوان رویکرد منسجم شهرهای زلزله خیز انجام میشود. نرم افزار radius، هم در ارزیابی مخاطرات لرزه ای و هم در ارزیابی آسیب های آن مورد استفاده قرار گرفت. نتایج این ارزیابی نرم افزاری، نقش مؤثری در پیش بینی برنامه های مدیریتی و شهری در کاهش آسیب ها و تلفات دارد.